கரையும் பனிக்கட்டி-I

ஐந்து அல்லது ஆறு வருடம் இருக்கலாம். மழை சாரலடிக்கும் ஒரு நாளின் சாயங்கால வேளையில் கலிபோர்னியா மாகாணத்தின் சன்னிவேல் எனும் ஊரில் அந்த உரையாடல் நிகழ்ந்தது. என்னுடன் எனது நண்பனும் அறை தோழனுமாகிய ஒருவனும், அவனுடடைய நண்பனும். நானும் எனது அறைத்தோழனும் குளிருக்கு கதகதப்பாய் ஐஸ்கட்டிகளில் வழுக்கி ஒடும் பழுப்பு நிற திரவமாய் ஜாக் டேனியல்ஸை ரசித்து இருக்க புதிய நண்பர் ஆழ்ந்த சிந்தனையில் இருந்தார். அவருக்கு ஒரு பிரச்சனை.

புதிய நண்பர் பெல்ஜியமிலிருந்து வந்திருந்தார். அவருக்கும், அவரது தோழிப் பெண்ணிற்கும் ஏதோ வாக்குவாதம். கொஞ்சம் நடப்பதும், பின் ஏங்க இப்படி என்று புலம்புவதுமாய் அந்த நேரம் இருந்தது.

எனது அறைத்தோழனுக்கு பெண்தோழி உண்டு. அவன் கதையை தனியாக புத்தகமாக போடுமளவிற்கு சொல்லாம். இப்போது இரண்டு குழந்தைகள். அது எனக்கு தோழி பெண்ணிடம் பேச ஆரம்பிந்து இருந்த தருணம. உள்மன வார்த்தைகளை கொட்ட பயந்து , மேலோட்டமான உரையாடல்களை நிகழ்த்தி கொண்டிருந்தேன். மின்னஞ்சலும், தொலைபேசியும் கண்கண்ட தெய்வங்களாய் இருந்தன.

'பிரதர் அவளுக்காகதான் இவ்வளவு தூரம் வந்தேன்?'- புது நண்பர்.

எனக்கு ஒரு இழவும் புரியவில்லை. பொதுவாக அறைத்தோழன் ஒருவரை பற்றி இன்னோருவரிடம் சொல்லமாட்டான். அதனால் முன்கதை சுருக்கம் சரியாக தெரியாமல் உரையாடலில் கலந்து கொள்ள வேண்டியதாயிற்று.

'விடுங்க பிரதர். உட்காருங்க. கொஞ்சம் ஸ்காட்ச் சாப்பிட்டா எல்லாம் சரியாயிடும்' - நான். ஸ்காட்ச் ஒரு அருமையான திரவம். கண்டுபிடித்தவன் மேல் எனக்கு ஒரு மரியாதை உண்டு.

'டேய் சும்மாயிரு.' - அறைத் தோழன்.

"அவரை ஒண்ணும் சொல்லாதேடா. அவருக்கு தெரியாது'- புதியவர் எனக்கு ஆதரவாய் பேசினார்.

' ஏங்க ஹாட் சாப்பிடமாட்டிங்களா?' - நான்

' இல்லிங்க. சாப்பிடறதை நிறுத்திட்டேன். அவள்கிட்ட பிராமிஸ் பண்ணியிருக்கேன் ' - புதியவர்

' கேட்கறேனு தப்பா எடுத்துகாதிங்க பிரதர். யார் அவங்க. என்ன பிரச்சனை'- நான். கதை கேட்பதில் எப்போதும் எனக்கு ப்ரியம் உணடு.

அறைத்தோழன் என்னை சலிப்பாய் பார்த்தான்.

' ஏன்டா ஸ்காட்ச்க்கு தொட்டுக்க சிப்ஸ் பத்தாதா. இவன் கதை வேற வேணுமா'- அறைத்தோழன்

'பிரதர். அவன் கிடக்கான். உங்களுக்கு என்னாச்சு சொல்லுங்க.நான் ஏதாவது முடிஞ்சா பண்ணறேன்' - நான்.

' அவ இங்க சான்உசேல இருக்கா. காலேஜிலேருந்து ரெண்டு பேரும் லவ் பண்ணறோம். மூனு வருஷம் முன்னால பெங்களுர்லேருந்து நான் பெல்ஜியம் போயிட்டேன். கொஞ்ச நாள்அவ இங்க வந்திட்டா. இப்போ என்னடானா ஐ நீட் எ ப்ரேக்னு சொல்லறா. என்னங்க பண்ணறது' - புதியவர். குரல் நைந்திருந்தது.

'விடுங்க பிரதர். எங்கே போக போறாங்க. எதுக்கு கேட்க வேண்டியதுதானே?'- நான்.

'அவர் சொல்லற ஆளு நம்ம ஆபிஸ்தான்டா. யாருனு தெரியுதா?' - அறைத்தோழன் புதிர் போட்டி வைத்தான்.

கிட்டதட்ட மினி மெட்ராஸாய் புரோஜக்ட் இருந்தது. அணியில் மொத்தம் பதினான்ங்கு நபர்கள். பத்து மெட்ராஸ். ஒரு திருச்சி. மூன்று தெலுங்கு. பத்து மெட்ராஸில் ஆறு பெண்கள். யாரை சொல்கிறானென புரியவில்லை. கலந்து கட்டி யோசித்ததில் தலை சுற்றல் வந்தது.

' அட டாபரு. நம்ம மூணாவது க்யுப்தான்டா.' - எனது அறிவுச்சுடர் எரிய வெகுநேரம் ஆனதால் அறைத்தோழன் சொல்லி விட்டான்.

(தொடரும்)

'