மகள்

முத்தே நவமணியே என்
மூச்சிருக்கும் கண்மணியே
சின்ன சின்ன பாதமதை
சிங்காரமாய் மேல் தூக்கி
வெள்ளிக் கொலுசுதனை
விரல் பிடித்து அளவெடுத்து
வாய் நிறைய நீ சிரிக்க
மனம் நிறைந்து போகுதடா

மெல்ல எழுந்து நீயும்
பட்டு பாதந்தான் தேய
வீடெங்கும் ஒடியாடி
விதவிதமாய் குறும்பு செய்ய
வரப்போகும் திருநாளை
விழி வைத்து காத்திருப்பேன்